ΤΑΣΟΣ ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Ο Τάσος Αυλωνίτης φιλοξενήθηκε για δύο ώρες στο στούντιο του Sport24 Radio 103,3 και την εκπομπή "Το 10 το κακό". Τι είπε για τη χρονιά που ολοκλήρωσε με τη Χαρτς στη Σκωτία, την καριέρα του στον Ολυμπιακό και το μέλλον του. 




Ο Τάσος Αυλωνίτης φιλοξενήθηκε για δύο ώρες στο στούντιο του Sport24 Radio 103,3 και την εκπομπή "Το 10 το κακό" με τον Παντελή Διαμαντόπουλο και τον Γιάννη Φιλέρη. Τι είπε για τη χρονιά που ολοκλήρωσε με τη Χαρτς στη Σκωτία, την καριέρα του στον Ολυμπιακό και το μέλλον του.

ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ:

Για το αν είναι αλήθεια ότι στην Σκωτία υπάρχουν πολλοί οπαδοί της Λίβερπουλ: «Και οι Σκωτσέζοι συμπαίκτες που είχα, οι περισσότεροι είναι Λίβερπουλ»

Για την ομάδα που υποστηρίζει στην Ισπανία και τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ: «Μπαρτσελόνα υποστηρίζω, η Γιουβέντους θέλω να πάρει το Τσάμπιονς Λιγκ».

Για το λάθος του Κουτρουμπή στο χθεσινό ματς με τον ΠΑΟΚ, σε μια μέρα που είχε εξαιρετική απόδοση: «Πιο πολύ γκαντέμη θεωρώ κάποιον σε τραυματισμό, ιδίως αν είναι φορμαρισμένος εκείνη την περίοδο ή παθαίνει υποτροπή σε προηγούμενο τραυματισμό. Ολοι όμως κάνουν λάθη. Ο Γιώργος είναι φίλος μου, καλός παίκτης, δεν θα σταθείς σε ένα λάθος. Πάει πολύ καλά στον Παναθηναϊκό και μακάρι να συνεχίσει έτσι».

Για την 2η θέση που κατέκτησε η ΑΕΚ στα πλέι οφ: «Η ΑΕΚ έσωσε τη χρονιά, παρότι έχασε τον τελικό κυπέλλου. Πήρε αθόρυβα τη δεύτερη θέση και μπράβο της».

Για την επιτυχία του Ουζουνίδη: «Η σχέση προπονητή με παίκτες είναι το πιο σημαντικό κομμάτι και χτίζεται στην προετοιμασία. Από όσα έχω μάθει από πρώην συμπαίκτες μου στον Πανιώνιο, είναι καλός προπονητής, με κανόνες. Δεν θέλει να τους παραβαίνεις. Οι ομάδες του έχουν καλή άμυνα, ενώ ξέρει ότι μπορεί να πάρει έξυπνα το παιχνίδι μπροστά. Αν δεν είχε συμβεί αυτό με τον ΠΑΟΚ, με τον τραυματισμό του Ιβιτς, θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα στα πλέι οφ».

Για το θεσμό των πλέι οφ στην Ελλάδα: «Στη Σκωτία παίζει και ο πρωταθλητής, με ένα ματς εντός και ένα εκτός. Στην Ελλάδα θα πρέπει να ενισχυθούν οι ομάδες. Θα έχει πιο πολλά ντέρμπι και περισσότερη τηλεθέαση. Ισως είναι λίγο επίπονο, γιατί ξεκινάει μετά νωρίς η προετοιμασία για τον πρωταθλητή και τον δεύτερο. Και στην Σκωτία είναι δύσκολο γιατί έχεις τρεις γύρους στην κανονική περίοδο. Εκεί κάνει εντύπωση το πνεύμα νικητή που έχουν όλες οι ομάδες, όποτε και να παίζεις. Ο κόσμος πάει στο γήπεδο να δει θέαμα. Δεν θέλει να παίζεις άμυνα να κρατήσεις το σκορ, θα σε γιουχάρουν πρώτα οι δικοί σου οπαδοί».

Για τον πατέρα του που είναι προπονητής στη Χαλκίδα: «Πήγε καλά, τερμάτισε 2η η ομάδα του στους ομίλους της Γ” Εθνικής. Πήγαινα και τους έβλεπα. Εννέα στους 11 είναι Ευβοιώτες και είναι πολύ σημαντικό αυτό”.

Για το αν είναι απαραίτητο το ξεσκαρτάρισμα με τους ξένους παίκτες στην Ελλάδα:«Στην Αυστρία παίζουν μέχρι τέσσερις μη Αυστριακοί, που σημαίνει ότι θέλουν να χτίσουν την ομάδα και αν πάρεις πέμπτο παίκτη, πληρώνεις πρόστιμο. Η μοναδική που το κάνει λόγω οικονομικής δυνατότητας είναι η Ζάλτσμπουργκ».

Για τις ομοιότητες και διαφορές του αυστριακού και του σκωτσέζικου πρωταθλήματος με το ελληνικό: «Πολλά κοινά έχει το αυστριακό με το ελληνικό, πάνω-κάτω είναι τα ίδια. Το σκωτσέζικο δεν συγκρίνεται με κανένα άλλο. Αλλη νοοτροπία, πολύ διαφορετικές οι συνθήκες, πρέπει να προσαρμοστείς άμεσα για να παίξεις».

Για το αν είναι τσιγγούνηδες οι Σκωτσέζοι: «Είναι λίγο. Είναι και τρομερά φιλόξενοι. Στην Αυστρία είναι φιλογερμανοί, πιο κλειστοί, δεν μας έκαναν εύκολα παρέα. Στην Σκωτία ήταν εκπληκτικό. Ρωτούσες κάτι και σε έπαιρναν από το χέρι να σε πάνε. Μετά τον Πανιώνιο ήταν το καλύτερο κλίμα που έχω συναντήσει».

Για το αν οι Σκωτσέζοι μισούν τους Αγγλους: «Επειδή υπάρχει και μια κόντρα, ίσως γι” αυτό. Τους μισούν σε εισαγωγικά, αλλά όνειρό τους είναι να παίξουν στην Πρέμιερ ή στην Τσάμπιονσιπ».

Για το αν υπάρχουν προβλήματα στη Χαρτς: «Αυτό που κατάλαβα είναι ότι έχουν ένα στάνταρ μπάτζετ για κάθε παίκτη. Υπάρχει ταβάνι και επειδή ανακαινίζουν το γήπεδο, δεν ξοδεύουν. Οι περισσότεροι στην ομάδα παίρνουν τα ίδια χρήματα. Αυτή την περίοδο, παίζεις και αν πας καλά, σε πουλάνε και φεύγεις. Υπάρχουν βέβαια 17.000 διαρκείας σε γήπεδο με 20.000 κόσμο”.

Για το αν σε αναγνωρίζουν στο δρόμο: «Σε βλέπουν σαν υπάλληλο, κυρίως στην Αυστρία. Δεν τους νοιάζει».

Για το αν είναι περισσότεροι οι οπαδοί της Ρέιντζερς ή της Σέλτικ: «Νομίζω της Σέλτικ. Τελευταία αγωνιστική έκαναν και ωραία γιορτή στο μεταξύ μας παιχνίδι. Είχαν σερί αήττητοι κάνοντας τρεμπλ, φέτος τα πήγαν εξαιρετικά».

Για το αν θα επέστρεφε στην Ελλάδα: «Ενας παίκτης χρειάζεται ηρεμία. Ενας λόγος να μην πας στην Σκωτία είναι ο καιρός. Σου λείπει ο ήλιος, οι φίλοι σου. Λέγαμε να γυρίσουμε πίσω οι Ελληνες που ήμασταν εκεί, αλλά βλέποντας αυτά που συμβαίνουν, δεν θες να γυρίσεις για το ποδόσφαιρο. Αν είχα παιδί, δεν θα το πήγαινα στο γήπεδο στην Ελλάδα, θα φοβόμουν. Εκεί όμως είναι γιορτή. Πήρα πολλά από την Σκωτία».

Για την επιλογή του να πάει στην Σκωτία: «Μια μέρα πριν φύγω για την Αυστρία, συνάντησα τον Γιώργο Σαμαρά. Μου είχε πει, ότι όταν πας εκεί, δεν θα θέλεις να γυρίσεις. Το κατάλαβα μέσα σε ένα μήνα. Στις τρεις η ώρα παίζεις, πέντε και μισή είσαι σπίτι σου και συνεχίζεις τη ζωή σου. Εκεί σε κράζουν την ώρα του αγώνα, μετά τελείωσε».

Για το πιο παράξενο που συνάντησε: «Δεν υπάρχουν ball-boys. Η μπάλα πάει στο θεατή, παίζουν λίγο μεταξύ τους…»

Για την πόλη του Εδιμβούργου: «Είναι πολύ όμορφη, έχουν ένα φεστιβάλ τον Αύγουστο, σε περίοδο που έχει και πολύ καλό καιρό. Νυχτώνει 11 και μισή, ξημερώνει στις τέσσερις. Πάνε να το κάνουν λίγο Λονδίνο, είναι πολύ ακριβά τα ενοίκια, αλλά έχουν ανεβάσει το επίπεδο ζωής. Η ασφάλεια είναι δεδομένη».

Για το μέλλον του: «Και για τα οικονομικά δεδομένα και επειδή είμαι 27 και θέλω να παίξω λίγο πιο ψηλά. Είχα δύο τραυματισμούς, τους οποίους ευτυχώς τους έχω ξεπεράσει. Πάντα έξω κοιτάω και κάποια στιγμή θέλω να κλείσω την καριέρα μου στον Πανιώνιο».

Για τον προπονητή του στη Χαρτς: «Είναι Σκωτσέζος, 30 χρόνων, βοηθός του Μπενίτεθ στη Νιουκάστλ. Για να πάω στη Χαλ είχα ρωτήσει τον Καρυπίδη, με τον οποίο ήταν φίλος ο Τζιώλης. Ο ρυθμός είναι τρελός. Ετρεχα δύο χιλιόμετρα παραπάνω από ό,τι στον Ολυμπιακό. Πιο πολλά παιχνίδια, σοκάρεις τον οργανισμό σου όταν τρέχεις τόσο πολύ σαν αμυντικός».

Για το αν θα σκεφτόταν να αγωνιστεί στην Ελλάδα: «Θα το σκεφτώ αν μου γίνει πρόταση από την Ελλάδα. Η ηρεμία παίζει πλέον πολύ σημαντικό ρόλο. Αν έχω όμως την ευκαιρία να πάω σε ένα περιβάλλον που μου αρέσει, θα πάω στο εξωτερικό. Αν μπορούσα να διαλέξω, θα πήγαινα στην Ιταλία. Ο Σιόβας που έχει τεχνική κατάρτιση, του ταιριάζει πολύ η Ισπανία. Στην Ιταλία όμως γίνεσαι καθηγητής στην άμυνα. Είναι και ωραία χώρα».

Για το αν μοιάζει με άλλο πρωτάθλημα το σκωτσέζικο: «Η Τσάμιονσιπ ταιριάζει με την Σκωτία. Πολλές μονομαχίες, τάκλιν, αγκωνιές, κεφαλιές. Κερδίζανε φάουλ από μακριά και η μπάλα συνέχεια ψηλά. Μόνο η Σέλτικ τη βάζει κάτω την μπάλα, ο Ρότζερς έκανε καταπληκτική δουλειά. Εχει πάρει παίκτες από τη Μάντσεστερ Σίτι και δεν είναι απαραίτητα όλοι έμπειροι. Ο Ντεμπελέ, σε ηλικία 18 χρόνων, έχει εξαιρετική ποιότητα και νομίζω ότι θα γυρίσει στη Σίτι, θα παίξει στην εθνική ομάδα της χώρας του».

Για τις συνθήκες ζωής: «Οπως και στο ποδόσφαιρο, έτσι και στις δουλειές, πρώτη του μήνα πληρώνεσαι. Παντού…»

Για τυχόν ενδιαφέρον του Παναθηναϊκού: «Εγώ και ο ατζέντης μου δεν έχουμε καμία πληροφόρηση ότι υπάρχει κάτι με τον Παναθηναϊκό».

Για το γεγονός ότι παίζουν αμφίβολης αξίας ξένοι αμυντικοί στην Ελλάδα, ενώ υπάρχου καλοί Ελληνες κεντρικοί αμυντικοί: «Δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος να σου απαντήσει. Πολλοί Ελληνες είναι καλοί και πολλοί έχουν φύγει και έχουν ανεβάσει τις μετοχές τους στα ύψη. Οπως ο Μανωλάς, ο Παπασταθόπουλος και ο Παπαδόπουλος. Χρειάζεται και συγκυρία για να παίξεις στην Ελλάδα”.

Για το αν έχει παράπονο από τον Ολυμπιακό: «Είμαι ευχαριστημένος και καθαρός μέσα μου. Διοικητικά δεν έχω παράπονο. Δύο επεμβάσεις έκανα, η ομάδα ήταν στο πλευρό μου. Αδικήθηκα, παρότι είναι καλός προπονητής, από τον Μάρκο Σίλβα. Ξαφνικά πήρε δύο παίκτες και αφανίστηκα, ενώ στην προετοιμασία είχα παίξει. Δεν μιλήσαμε ποτέ. Παρόμοια κατάσταση και με τον Φουστέρ. Προπονητικά βέβαια η ομάδα έκανε ένα τρομερό εξάμηνο και εγώ μετά πήγα στην Στουρμ Γκρατς. Την πρώτη χρονιά είχα κάνει 22 συμμετοχές στον Ολυμπιακό. Εμεινα πολύ ικανοποιημένος επί Μίτσελ, όμως επί Σίλβα παρόλο που μπήκα νωρίς στο χειρουργείο, η παρουσία στην προετοιμασία ήταν πολύ καλή. Θεωρώ ότι θα έπρεπε να πάρω κάποια ευκαιρία, όχι απαραίτητα βασικός, έστω να ξεκουράζω κάποιους”.

Για τον Ολυμπιακό: «Η φανέλα του Ολυμπιακού είναι πολύ βαριά. Πρέπει να είσαι πολύ δυνατός ψυχολογικά και στο κεφάλι. Αμα δείχνεις την αξία σου και παλεύεις όταν παίζεις, σε χειροκροτεί ο κόσμος. Οταν πέτυχα το γκολ στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, άργησα να συνειδητοποιήσω τι έχει συμβεί. Ξαφνικά γίνεσαι γνωστός, δίνεις χαρά στον κόσμο. Αυτή είναι η μεγαλύτερη στιγμή στην καριέρα μου, μαζί με την κατάκτηση του πρωταθλήματος».

Για τις συχνές αλλαγές προπονητή στον Ολυμπιακό: «Δεν είναι καλό, φέρνει ανακατατάξεις, πρέπει πάλι να αποδείξεις ποιος είσαι, κυρίως για τους παραγκωνισμένους, που χρειάζεται να δείξουν κάτι παραπάνω. Ξανά από την αρχή…»

Για τους προπονητές που τον βοήθησαν περισσότερο στην καριέρα του: «Αρχικά με βοήθησε ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος. Δούλευε την άμυνα όπως οι Ιταλοί. Στην ευθεία, με ζώνη, όπως παίζουν στην Ευρώπη στο υψηλότερο επίπεδο. Συγκέντρωση, πειθαρχία, σωστή απόσταση από τον συμπαίκτη σου, αν προσέξεις δεν τρως γκολ με τίποτα. Επίσης, με τον Μίτσελ που ήθελε να υπάρχει αρμονία στην άμυνα και στην επίθεση. Επρεπε να είσαι 100% προσηλωμένος σε αυτό που σου ζητούσε».

Για το αν θα ήθελε έναν παίκτη εγνωσμένης αξίας δίπλα του: «Σαν Τάσος θα ήθελα έναν στόπερ καλό, σαν τον Μέλμπεργκ, για να μάθω δίπλα του. Οταν πήγα 24 χρονών στον Ολυμπιακό, θα ήθελα έναν τέτοιο ηγέτη της άμυνας, να σε αποφορτίσει από το βάρος. Εναν τέτοιο παίκτη θα τον ήθελε κάθε Ελληνας ποδοσφαιριστής».

Για τον Ρισβάνη και αν κινδυνεύει στον Ολυμπιακό να γίνει… Αυλωνίτης: «Ο Ρισβάνης στον Παναθηναϊκό ήταν ταλέντο. Ηρθε ένας ξένος προπονητής και ξαφνικά λέει “δεν τον θέλω” και φεύγει. Και μετά φεύγει και ο προπονητής. Ο Ρισβάνης, αν είχε μείνει στον Παναθηναϊκό, τώρα θα έπαιζε και θα βοηθούσε».

Για το πώς δουλεύουν οι ακαδημίες στο εξωτερικό: «Και στις δύο ομάδες που δούλεψα, είχαν πολλούς συμπαίκτες από ακαδημίες. Η δεύτερη ομάδα της Χαρτς καθαρίζει τα παπούτσια των παικτών της πρώτης ομάδας. Και δουλεύουν πολύ. Παίρνουν ευκαιρίες, κάνουμε μαζί προπονήσεις, παίζουν και στα παιχνίδια…»

Για την επιλογή του Μπέντο να χρησιμοποιεί νεαρούς: «Είμαι σύμφωνος με αυτό που έγινε, φανταστείτε ο Ρέτσος και ο κάθε Ρέτσος τι εμπειρία θα έχει σε δύο χρόνια. Ο Ελληνας έχει κάτι που δεν έχει ο ξένος. Εχει την ψυχή. Αυτό δεν αγοράζεται. Οι Ελληνες στα δύσκολα στον Πανιώνιο συσπειρωθήκαμε. Δίνουμε την ψυχή μας».

Για το ποια ομάδα υποστηρίζει στην Αγγλία και ποιο πρωτάθλημα παρακολουθεί:«Είμαι παδός της Τσέλσι και πριν από τον Αμπράμοβιτς. Χασελμπάινκ, Φλο, με Βιάλι παίκτη-προπονητή. Μου αρέσει το αγγλικό και Τσάμπιονς Λιγκ. Βλέπω και Ευρωλίγκα στο μπάσκετ. Εχω φίλους τον Παπαπέτρου, τον Παπανικολάου, τον Σλούκα, τον Αθηναίου που είναι από τα μέρη μου».

Για το ποια ομάδα υποστηρίζει στο μπάσκετ: «Ολυμπιακός. Βλέπεις τον Ολυμπιακό στο μπάσκετ και ακόμη και όταν χάνεις, λες ότι κάτι θα γίνει και θα κερδίσεις».

Για τη θέση που θα ήθελε να παίζει αν ήταν μπασκετμπολίστας: «Τεσσάρι. Πρίντεζης, Παπαπέτρου, να σουτάρεις κιόλας, όχι μόνο ξύλο, δεν έχει ουσία».

Για το αν θα επέστρεφε στον Πανιώνιο, με καλύτερα οικονομικά δεδομένα: «Το τελευταίο ενάμιση χρόνο ήταν πιο σταθερή η ομάδα διοικητικά. Είναι καλά τα πράγματα και θα γίνουν ακόμη καλύτερα με την παρουσία των κυρίων Ζαμάνη και Δάρα. Η πλατεία και η φανέλα του Πανιωνίου έχουν άλλη βαρύητα. Μου είχε πει κάποιος ότι άμα τη φορέσεις και τη ματώσεις, θα σου δώσει πολλά. Ελεγαν πολλοί όταν έπαιζα στον Πανιώνιο ότι είμαι πολεμιστής. Ο Ελευθερόπουλος με φώναζε στρατιώτη Ράιαν, όλα αυτή η ομάδα μου τα έδωσε πίσω».

Για τον σέντερ μπακ πρότυπο: «Ο Νέστα πιο πολύ, στο Μουντιάλ αγαπώ Ιταλία. Και Μαλντίνι, αλλά κυρίως Νέστα».

Για τον Ελληνα σέντερ μπακ που θαύμαζε περισσότερο σε μικρή ηλικία: «Μικρός έβλεπες και θαύμαζες τον Δέλλα, ήταν και μυαλωμένος. Ο Κυργιάκος, ο Ανατολάκης, έπαιζαν πολλοί Ελληνες τότε. Τώρα αναγκαζόμαστε να ξενιτευτούμε, χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος. Να έρθει ο ξένος και να είναι καλύτερος από τον Ελληνα».

Για τον τερματοφύλακα που τον έκανε να νιώθει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη: «Ο Ρομπέρτο. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει χημεία μαζί του, όπως και με τον διπλανό αμυντικό. Το να βγει και να καθαρίσει τη φάση ο Ρομπέρτο είναι πολύ σημαντικό. Κάνεις τη μισή δουλειά. Μεγάλος ηγέτης, δεν το έχω συναντήσει πουθενά. Εβγαινε πρώτος, μιλούσε, δεν ήθελε να φάει γκολ, ήταν στην τσίτα, είχε εγωισμό μέσα του. Εδώ βρήκε την Ιθάκη του».

Για την εθνική ομάδα: «Είναι όνειρο κάθε Ελληνα. Εχω παίξει σε Νέων και Ελπίδων, μακάρι να παίξω και στην Ανδρών. Αν στηριχτεί σε Ελληνες το ελληνικό πρωτάθλημα, θα γίνει πιο δυνατή η εθνική μας».

Για το θέμα των αποδυτηρίων: «Τα αποδυτήρια είναι το δεύτερο σπίτι των ποδοσφαιριστών. Υπάρχουν κανόνες, να σέβεσαι τους φροντιστές και τους συμπαίκτες σου. Φαίνεται αν η ομάδα είναι οικογένεια όταν βγαίνεις στο γήπεδο».

Για το ματς με τον Παναθηναϊκό, που θεωρεί σημαντικότερο στην καριέρα του, επειδή είχε σκοράρει: «Είχαμε ένα μπόνους, αν κερδίζαμε Γιουβέντους, Ατλέτικο και Παναθηναϊκό. Στο τρίτο ματς ήμουν στον πάγκο. Μπήκα και έβαλα το γκολ και μου έλεγαν: “Ξέρεις ότι θα πάρουμε το μπόνους χάρη σε σένα;” Ηταν απίστευτο τότε, ιδίως με τη Γιουβέντους. Της είχαμε βάλει τρία γκολ σε δύο αγώνες. Τεράστιο κατόρθωμα απέναντι σε μια ομάδα με εκπληκτική άμυνα».

Για το ποιον θα ήθελε συμπαίκτη στο κέντρο της άμυνας: «Θα ήθελα τον Σέρχιο Ράμος. Βγάζει έναν ποδοσφαιρικό τσαμπουκά, που τον θαυμάζω. Εκτός ότι πάει μπροστά και σκοράρει, θα ήθελα να πάρω από την αύρα του και το πώς προετοιμάζεται. Θα μπορούσα να σου πω και τον Τζον Τέρι. Αυτό που έχει ο Μπονούτσι, που είναι επίσης εξαιρετικός, είναι δικό του. Το έχει στον εγκέφαλό του. Δεν θα μπορούσα να πάρω κάτι από αυτόν».

Για το αν σκόραρε σε Σκωτία και Αυστρία: «Είχα ένα δοκάρι, με γεμάτο σουτ στην Σκωτία, οριζόντιο. Χάσαμε, μάλιστα, σε εκείνο το ματς, με μία ευκαιρία που μας έκαναν. Στην Αυστρία δεν με άφηνε ο προπονητής να ανεβαίνω στις στημένες φάσεις. Ηθελε περισσότερη ασφάλεια πίσω. Μόνο αν χάναμε, ανέβαινα. Με Πανιώνιο και Ολυμπιακό ανέβαινα πάντα στην αντίπαλη περιοχή. Είναι ωραίο να σκοράρεις όταν είσαι αμυντικός, νιώθεις ότι αναγνωρίζεται η προσπάθειά σου, με ένα τάκλιν δεν είναι εύκολο να γίνεις γνωστός».

Για τον πιο επικίνδυνο επιθετικό που έχει αντιμετωπίσει: «Οταν ήμουν στον Πανιώνιο, που έτυχε να αντιμετωπίσω τον Μήτρογλου στην πρώτη περίοδο, ήταν killer. Ενα δευτερόλεπτο να ξεχαστείς, ήξερες ότι θα στο κάνει. Εχει τα σωματικά προσόντα και την τεχνική κατάρτιση».